Terug bij fanfarecorps Excelsior.
In 1990 verhuisde ik van Lunteren naar Putten en om een beetje in het Puttense te komen had ik me aangemeld bij de volleybalclub OMS en bij fanfarecorps Excelsior.
Op de lagere school had ik van een vriendinnetje blokfluit leren spelen en van 8-13 jaar bespeelde ik de accordeon. Noten kon ik wel lezen, maar ik wilde de saxofoon. (vast door Candy Dulfer)
Jannie Kous leidde me op tot altsaxofonist en ze heeft wel wat geduld met mij moeten hebben. Oefenen is en was niet echt mijn ding. Toch speelde ik al snel in het corps en liep ik op straat in een rood pakje met een hoge hoed. Ja, je moet er wel wat voor over hebben.
Tijdens het lenteconcert kwam mijn familie uit het Westen en zij genoten van de muziek. De taptoe vond ik minder, maar ik liep toch altijd wel aardig in de maat. Spelen als zwarte Piet tijdens Sinterklaasoptocht was geweldig. Uit de maat en alle corpsleden aan het lachen maken.
Ik was verliefd op mijn zilveren Selmersax, maar daar werd raar op gereageerd.
“Het geluid van de baritonsax betoverde me.”
In 1994 en 1996 kwamen de kinderen en die zorgden ervoor dat ik nog al eens te laat op de repetitie kwam en in 1997 stopte ik en moest ik mijn Selmersax inleveren. Dikke tranen natuurlijk. In 2014 ging ik spelen bij saxofoonorkest Saxus met mijn eigen goudkleurige Yamaha altsax.
Heerlijk om zo samen weer muziek te maken.
Het geluid van de baritonsax betoverde me. Wat een oergeluid, vooral de lage tonen beroerden je hele lichaam. Ik wilde baritonsax spelen. Via via hoorde ik dat Excelsior er eentje in de kast had staan en nu speel ik de baritonsax sinds afgelopen Kerstzangdienst in de sporthal bij Excelsior en Saxus. De altsax mag nog meedoen op straat.